Μήπως είναι έτσι τα «πράγματα»;

Στην εποχή μας, για τα πάντα μάθαμε να εξαρτιόμαστε από την ύλη. Πλέον δεν μας υπηρετεί, αλλά την υπηρετούμε. Μπορεί όλα γύρω μας να είναι φτιαγμένα από ύλη, αλλά υπάρχουν και κάποια τα οποία δεν υπόκεινται σ’ αυτόν τον χαρακτηρισμό. Αυτά είμαι της γνώμης πως είναι η σκέψη, η συνείδηση, η αποφασιστικότητα, η άμιλλα, η θέληση, η τόλμη, η αγάπη και η… ανθρωπιά. Είναι έννοιες του εγκεφάλου μας οι οποίες βρίσκονται πολύ μακριά από τη λέξη ύλη. Μπορούμε να δημιουργήσουμε ή να οικοδομήσουμε ό,τι θέλουμε με την ύλη. Πιστεύω

πως όποιος εκτιμάει έναν συνάνθρωπό του θεωρώντας τον ανώτερο μόνο και μόνο επειδή είναι πλούσιος, σύντομα θα αποβεί ζημιογόνος προς το κοινωνικό σύνολο.

Ό,τι κι αν γινόταν, ανέκαθεν, στην ανθρωπότητα, οι πόλεμοι, οι συρράξεις και οι φιλονικίες, εκτός από την αλαζονική εδαφική κυριαρχία, ήταν και θα είναι για την ανίατη ασθένεια που ονομάζεται οικονομική ισχύς.

Στην ψυχή μας, στον νου μας, στην αληθινή μόρφωση, στα αισθήματα, στις αξίες και στις ανθρώπινες σχέσεις δεν δίνουμε πια σχεδόν καμία σημασία. Πόσα χρήματα θα πρέπει να βγάζω, ώστε να μπορώ να διαθέτω και μεγάλη αξία στους γύρω μου! Δώσαμε συνώνυμες ερμηνείες στις λέξεις δύναμη, αξία και χρήμα.

Μας λένε «τα πλούτη πολλοί εμίσησαν, αλλά τη δόξα ουδείς».

Μέγα λάθος. Στην εποχή μας καταφέραμε να το τροποποιήσου-

με, κάνοντάς το ακόμα πιο «σοφό»: «τη δόξα πολλοί εμίσησαν,

αλλά τα πλούτη ουδείς». Αυτό, εξάλλου, το επιβεβαιώνει και η

φράση «ο χρόνος είναι χρήμα». Ο χρόνος, όμως, για μένα, δεν εί-

ναι χρήμα, αλλά ζωή! Εάν περάσουν 24 ώρες, όλοι μας θα έχουμε

γεράσει κατά μία μέρα. Δεν υπάρχει κανένα χρηματικό ποσό που,

αν το δώσουμε, θα μπορέσει να μας την ξαναφέρει πίσω!

Κατ'εμέ, αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα

Οι τρεις λέξεις που έχουν εντυπωθεί σχεδόν σε όλους μας, στις

σημερινές κυρίως καπιταλιστικές κοινωνίες, είναι οι ακόλουθες:

«αγόρασε, ξόδεψε, απόκτησε». Έτσι, δώσαμε πραγματική αξία μό-

νο στο χρήμα. Το λατρέψαμε, το θεοποιήσαμε, αγωνιζόμαστε, στε-

ναχωριόμαστε, τσακωνόμαστε, μισούμαστε και παράλληλα ξεπου-

λιόμαστε γι’ αυτό. Η αξία ενός ανθρώπου μεταφράζεται πλέον σε

χρήμα κι όχι σε προσφορά και προτερήματα. Μας άρπαξε και μας

αφαίρεσε την προσωπικότητά μας, διαστρεβλώνοντας τους πραγ-

ματικούς μας χαρακτήρες. Εξαγόρασε τα αληθινά μας συναισθή-

ματα και μας έκανε να προδίδουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε

κι εκτιμούμε πολύ. Ακόμα κατάφερε να ελέγξει τον εγκέφαλό μας,

τη συνείδησή μας, αλλά και το ίδιο μας το σώμα, αφού μας έκα-

νε «νόμιμους» προδότες των ινδαλμάτων μας. Το αποτέλεσμα ήταν αυτή η απληστία και παραπλάνησή μας, απ'την ουσία και αξία της πραγματικής ζωής, μοιραία να καταλήξει στην οικονομική κρίση που, δυστυχώς, βιώνουμε. 

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ, 

ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΟΧΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΕΣΤΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ-ΟΙ ΚΑΛΟΜΑΘΗΜΕΝΟΙ ΑΣΤΟΙ-ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ ΜΑΣ ΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ. ΕΑΝ ΠΑΛΙ ΚΛΕΙΣΕΤΕ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΤΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ. Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΑΡΑΚΟΥΝΑΓΕ ΟΛΟΥΣ, ΘΑ ΗΤΑΝ (ΣΥΣΣΩΜΟΙ) ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΟΥΣΑΤΕ "ΜΑΧΑΙΡΙ" ΝΑ ΔΙΝΕΤΕ ΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΣΑΣ-ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑ 10ΗΜΕΡΩΝ-ΣΤΟΥΣ ΕΜΠΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ. ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΥΤΑ ΕΚΛΕΙΨΟΥΝ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΘΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΙ ΕΙΣΤΕ. ΠΛΕΟΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙΡΙΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ-ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ, ΜΠΑΣ ΚΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ. ΩΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΡΕΚΙ!! 

ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ (ΑΠΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΚΟ ΛΑΘΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΣΤΟΝ ΕΚΔΟΤΗ) ΔΕΝ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΦΘΗΚΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ. ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΆΛΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΠΡΟΣΤΕΘΕΙ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΩ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΣΤΟ ΑΚΟΛΟΥΘΟ ΑΡΧΕΙΟ: 

ΤΟ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ.doc

Η δημοσίευση του βιβλίου μου και η συνέντευξή μου, από την εφημερίδα της Πρέβεζας "κουρδιστό πορτοκάλι".

http://kourdistoportocali.com/post/31308/dousias

ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΤΡΑΠΛΗΓΙΑ ΜΟΥ. . (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ)  

Αδυνατώ να προκαλέσω διαφορετικές χροιές στον ήχο που

παράγω. Η αυξομείωση της πίεσης του αέρα με την οποία τον

εξαναγκάζουμε να προσκρούσει πάνω στις φωνητικές μας χορ-

δές, δηλαδή με ορμή ή απαλά, μεταβάλλει τη χροιά του ήχου που

θα παραχθεί. Έτσι, ακούγεται ψιλός, μπασαριστός, βαθύς, τραχύς,

λεπτός, αυστηρός, απαλός, ερωτηματικός ή λόγος άρνησης, κα-

θώς και ήχος θαυμασμού. Με απλά λόγια, τον χρωματίζουμε. Εγώ,

όμως, αδυνατώ να χρωματίσω τον ήχο που παράγω. Στην προσπά-

θεια που καταβάλλω για να μιλήσω αισθάνομαι την ισχύ της σπα-

στικότητας. Μου πιέζει και παράλληλα μου συγκρατεί, με πολλή

δύναμη, όλα τα όργανα και τις ομάδες των μυών που θα πρέπει

να ενεργοποιηθούν και ταυτόχρονα να συνεργαστούν. Σφίγγο-

μαι, ζορίζομαι και κυριολεκτικά κοκκινίζω, αλλά αδυνατεί να πα-

ραχθεί. Εξάλλου, πέρα από το «φρενάρισμα» που ασκεί στους μυς

μου, σταματάει και εμποδίζει την αναπνοή μου. Δεν της επιτρέπει,

δηλαδή, να γίνει φυσιολογική, ούτε σε ένταση, αλλά ούτε σε διάρ-

κεια, ώστε να ενεργοποιήσει τις φωνητικές χορδές μου.

ΓΙΑΤΙ ΑΔΥΝΑΤΩ ΝΑ ΠΑΡΑΓΩ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΧΗΜΑΤΙΣΩ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.  (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ)  

Από τον εγκέφαλό μου δεν μεταδίδονται όλες οι εντολές που

απαιτούνται, προκειμένου να κινηθεί σωστά η γλώσσα, αλλά και

να ανοιγοκλείσει το στόμα μου, ώστε ακολούθως να προφέρω

τα γράμματα. Αυτό οφείλεται στη μη ορθή επικοινωνία μεταξύ

των νευρώνων του εγκεφάλου εξαιτίας του ατυχήματος. Έτσι,

αδυνατούν να φτάσουν σωστές και ολοκληρωμένες οι εντολές

στους κατάλληλους μυς, με άμεσο επακόλουθο να μην μπορούν

να πραγματοποιηθούν και οι κινήσεις. Για παράδειγμα, όταν μου

προκληθεί χασμουρητό, το στόμα μου θ’ ανοίξει διάπλατα (ακού-

σια κίνηση). Εάν όμως την επόμενη στιγμή θελήσω να το ανοίξω

ηθελημένα στις ίδιες ακριβώς διαστάσεις (εκούσια κίνηση), τότε

θα ανοίξει λίγο.

     Οι μοναδικοί κάπως δυνατοί ήχοι που παράγονται είναι όταν

η φωνή μου προκληθεί χωρίς τη δική μου επιθυμία. Δηλαδή τε-

λείως αυθόρμητα. Θα οφείλεται, όμως, σ’ ένα ξαφνικό γέλιο από

κάτι αστείο ή σε μια ακαριαία σκέψη για ένα γεγονός το οποίο

με στενοχώρησε. Και τα δύο, όμως, τα θεωρώ αντανακλαστικά,

αφού θα είναι σύντομα τόσο σε ισχύ, όσο και σε διάρκεια. Για πα-

ράδειγμα, εάν θελήσω να μετατρέψω σε συνειδητή τη λιγοστή

φωνή που θα παραχθεί, αυτομάτως χάνεται. Μάλιστα, συχνά, θα

συνοδευτεί κι από ένα ισχυρό, αυτήν τη φορά ανεξέλεγκτο και

μη συνειδητό γέλιο. Έτσι, μαζί με τη σπαστικότητα, μου αποδει-

κνύουν ότι η φωνή μου παρεμποδίζεται και παράλληλα μπλοκά-

ρεται, αφού δεσμεύεται η ομαλή και συνεχής εξαγωγή του αέρα.